نوشته و ویرایش شده توسط تیم اسپایدر
به نقل از بهداشت نیوز، این شاخص به طور گسترده در مراقبت‌های بهداشتی و سلامت عمومی برای طبقه‌بندی اندازه بدن و تخمین خطر بالقوه بیماری‌های مرتبط با وزن منفعت گیری می‌بشود.
به نقل از مدیسن نت اگرچه BMI کامل نیست، اما می‌تواند اولین قدم سودمند در شناسایی این باشد که آیا فردی امکان پذیر در معرض خطر زیاد تر بیماری‌های مزمن همانند بیماری قلبی، دیابت نوع ۲ یا برخی سرطان‌ها باشد یا خیر. با این حال، همیشه عکس کاملی از سلامت فرد اراعه نمی‌دهد.
BMI چطور محاسبه می‌بشود؟
فرمول BMI ساده است:
متریک: BMI = وزن (کیلوگرم) ÷ قد (متر مربع)
امپریال: BMI = (وزن به پوند ÷ قد به اینچ مربع) × ۷۰۳
شاخص توده بدنی ( BMI) چه چیزی به ما می‌گوید؟
BMI به دسته‌های زیر تقسیم می‌بشود:
افتوزن: کمتر از ۱۸.۵
وزن طبیعی (سالم): ۱۸.۵ – ۲۴.۹
اضافه وزن: ۲۵.۰ – ۲۹.۹
رده چاقی ۱ (چاقی خفیف): ۳۰.۰ – ۳۴.۹
رده چاقی ۲ (چاقی متوسط): ۳۵.۰ – ۳۹.۹
رده چاقی ۳ (چاقی شدید): ۴۰.۰ یا بالاتر
این دسته‌ها تخمین تقریبی از چربی بدن و خطر سلامتی اراعه خواهند داد. به طور کلی، با افزایش BMI از محدوده طبیعی، خطر بیماری‌های مزمن همانند سختی خون بالا، کلسترول بالا، دیابت نوع ۲، بیماری قلبی، کبد چرب، درد مفاصل، آپنه خواب و حتی برخی سرطان‌ها نیز افزایش می‌یابد.
آیا BMI یک ابزار سودمند برای سلامتی است؟
بله – اما یک ابزار غربالگری است، نه یک آزمایش تشخیصی. BMI برای موارد زیر سودمند است:
ردیابی روال وزن در افراد و جمعیت‌ها.
افزایش آگاهی از خطرات بالقوه سلامتی.
اغاز گفتگو بین بیماران و اراعه دهندگان خدمات درمانی.
اما BMI کل داستان را گفتن نمی‌کند. به گفتن مثال، فردی که توده عضلانی بالایی دارد – همانند یک ورزشکار – امکان پذیر BMI بالایی داشته باشد اما چربی بدنش کم باشد. از طرف دیگر، فردی که BMI طبیعی دارد، هم چنان می‌تواند سطوح خطرناکی از چربی احشایی (شکم) داشته باشد و سلامت متابولیک ضعیفی داشته باشد.
BMI سالم چیست؟
BMI بین ۱۸.۵ تا ۲۴.۹ به طور کلی سالم‌ترین محدوده برای اکثر بزرگسالان در نظر گرفته می‌بشود. اما این عدد به تنهایی سلامت خوب را ضمانت نمی‌کند. سبک زندگی، ژنتیک، توده عضلانی، رژیم غذایی و سطح فعالیت، همه انها نقش‌های مهم را ایفا می‌کنند. BMI را به گفتن یک قطعه پازل در نظر بگیرید – نه عکس کامل.
BMI زیاد پایین یعنی چه؟
افتوزن (شاخص توده بدنی کمتر از ۱۸.۵) با این خطرات مرتبط است:
ضعف کارکرد سیستم ایمنی
افتمواد مغذی
مشکلات باروری
پوکی استخوان و شکستگی استخوان
تحلیل رفتن عضلات
این نوشته به اختصاصی برای بزرگسالان مسن‌تر که در آنها توده عضلانی کم می‌تواند تبدیل ضعف، زمین خوردن و بستری شدن در بیمارستان بشود، اهمیت دارد.
خطرات BMI بالاتر چیست؟
با افزایش BMI – به اختصاصی چاقی رده ۲ یا ۳ – خطرات افزایش می‌یابد. این خطرات امکان پذیر شامل موارد زیر باشد:
دیابت نوع ۲
بیماری قلبی عروقی
سکته مغزی
بیماری کبد چرب
استئوآرتریت
آپنه خواب
برخی سرطان‌ها (همانند سرطان سینه، روده بزرگ و پانکراس)
با این حال، حتی افرادی که در محدوده چاقی اضافه وزن یا رده ۱ قرار دارند، اگر دور کمر بزرگ یا چربی احشایی بالایی داشته باشند، می‌توانند در معرض خطرات سلامتی بالایی باشند. چربی احشایی، چربی عمیق اطراف اندام‌های شکم است. به همین علت است که BMI به تنهایی کافی نیست.
فراتر از BMI: راه حلهای بهتر برای برسی خطر سلامتی
۱. دور کمر
چربی شکمی، به اختصاصی چربی احشایی اطراف اندام‌های شما، خطر را زیاد تر از چربی اطراف باسن یا ران افزایش می‌دهد.
خطر بالا:
مردان: دور کمر> ۱۰۰ سانتی‌متر
زنان: دور کمر> ۹۰ سانتی‌متر
حتی با BMI در محدوده “طبیعی”، دور کمر بالا می‌تواند نشان‌دهنده افزایش خطر ابتلاء به بیماری متابولیک باشد. آن را به گفتن یک خط قرمز در نظر بگیرید. اندازه‌گیری دور کمر آسان و زیاد سودمند است.
۲. اسکن DEXA
اسکن جذب سنجی اشعه ایکس با انرژی دوگانه (DEXA) استاندارد طلایی محسوب می‌بشود. این اسکن موارد زیر را مشخص می کند:
درصد دقیق چربی بدن
توزیع چربی (شکم در روبه رو اندام)
تراکم استخوان
این آزمایش به اختصاصی برای ورزشکاران، افرادی با الگوهای وزنی غیرمعمول یا افرادی که تحت درمان افت وزن می باشند، سودمند است. با این حال، به علت هزینه و عدم پوشش اکثر بیمه‌ها برای برسی توده عضلانی یا درصد چربی بدن، همیشه عملی‌ترین آزمایش نیست.
این آزمایش طبق معمولً برای برسی تراکم استخوان و غربالگری پوکی استخوان منفعت گیری می‌بشود.
۳. نشانگرهای سلامت متابولیک
آزمایش‌های آزمایشگاهی به برسی مواردی که BMI نمی‌تواند انجام دهد، پشتیبانی می‌کند، از جمله:
سختی خون
گلوکز ناشتا یا HbA۱c
پنل لیپید (کلسترول)
نشانگرهای التهاب
یک فرد با “وزن طبیعی ناسالم از نظر متابولیکی” امکان پذیر BMI طبیعی داشته باشد اما نتایج آزمایشگاهی ضعیفی داشته باشد. برعکس، فردی که BMI مقداری بالا دارد اما آزمایش‌ها و تناسب اندام عالی دارد، امکان پذیر در معرض خطر کمتری باشد.
به این علت، آیا باید به BMI خود اهمیت دهید؟
بله – اما نه به تنهایی.
BMI یک نقطه اغاز است، نه خط آخر. آن را به گفتن یک ابزار غربالگری در نظر بگیرید که به اغاز گفتگو در رابطه سلامت شما پشتیبانی می‌کند. این شاخص به پزشکان می‌گوید که کجا را عمیق‌تر بازدید کنند: سبک زندگی، توزیع چربی، مقادیر آزمایشگاهی و سطح تناسب اندام.
به طور خلاصه:
BMI سودمند است اما کامل نیست.
اندازه کمر و محل چربی بدن مهم است.
عضله، درصد چربی و تناسب اندام نیز مهم می باشند.
سلامتی بیشتر از یک عدد است.
منبع: مهر
دسته بندی مطالب
