دوندگان حرفهای انگارً سالها زیاد تر از افراد معمولی زندگی میکنند_اسپایدر

نوشته و ویرایش شده توسط تیم اسپایدر
۱۰ ساعت یا بیشتر از ۱۲۰ کیلومتر دویدن در هفته مطمئناً ورزش زیاد سنگینی است. اما علاوه بر شکستن مرزهای بدن، یک مطالعه تازه مشخص می کند که برخی از ورزشکاران حرفهای با یک برنامه دویدن سختگیرانه، چند سال به طول عمر خود میافزایند.
مطابق نتایج یک مطالعه تازه در British Journal of Sports Medicine، دوندگان حرفهای بهطور میانگین پنج سال زیاد تر از باقی جمعیت زندگی میکنند. پژوهشگران کانادایی و استرالیایی از دادههای سلامت مربوط به ۲۰۰ نفر اولی منفعت گیری کردهاند که در دهههای ۱۹۵۰، ۶۰ و ۷۰ موفق شدند یک مایل (۱٫۶ کیلومتر) را در کمتر از چهار دقیقه بدوند.
این نتایج ناموافق باور مرسومی می باشند که میگوید ورزش زیاد سنگین در طویل مدت عواقب سلامتی منفی دارد. در حقیقت بهنظر میرسد که رکوردشکنی با بدن، حداقل برای برخی، سودمند است.
مطالعات بسیاری نشان خواهند داد که فعالیت فیزیکی علتافزایش طول عمر میبشود. اما هم چنان اشکار نیست که ورزش بیشتر از حد پیشنهادشده برای سلامتی خوب است یا بد.
برخی از دانشمندان میگویند سبک زندگی ورزشکارانی که در ماراتن، دوچرخهسواری استقامت یا افتاب وطنگانه شرکت میکنند میتواند فشاری غیرضروری به قلب داخل کند و آنها را در معرض ریسک مرگ زودهنگام قرار دهد. اما با این که این سبک زندگی برای ورزشکاران تازهکار یا معمولی مشکلاتی تشکیل میکند، به گمان زیادً نتایج آن برای ورزشکاران حرفهای متفاوت است.

ربط دویدن حرفهای با طول عمر
مطالعات قبل نشان خواهند داد که دوچرخهسواران تور دو فرانس، ورزشکاران المپیک و قایقرانان زیاد تر از جمعیت عادی عمر میکنند.
اکنون پژوهشگران نشان دادهاند این الگو در سریعترین دوندگان یک مایل نیز وجود دارد. افرادی که میتوانند یک مایل را در کمتر از چهار دقیقه بدوند زیاد کم می باشند. این افراد دستگاههای تنفسی، قلبیعروقی، متابولیک و ماهیچه-استخوانی خود را تا بیشترین حد ممکن بهکار میگیرند.
این ورزشکاران، برای رسیدن به این شدت، در طول هفته بهطور منظم در راندهای فعالیت فیزیکی زیاد شدید شرکت میکنند.
در سال ۲۰۱۸، متخصصان قلب و عروق نشان دادند ۲۰ نفر اولی که توانستند یک مایل را در کمتر از چهار دقیقه بدوند، بهطور میانگین، ۱۲ سال زیاد تر از امید به زندگیِ عمومی عمر کردند. پژوهشگران تحقیق حاضر، جمعیت بزرگتری از این افراد را در طول سه دهه بازدید کردهاند.
مسئله دلنشین اینجاست که افرادی که در دهه ۱۹۶۰ به این رکورد در دویدن رسیدند، نسبت به دوندگانی که در دهههای سپس به آن دست یافتند، فاصله بیشتری با امید به زندگی عمومی داشتند.
پژوهشگران میگویند علت به گمان زیادً این است که امید به زندگی به طور کلی در دهههای تازه افزایش اشکار کرده است. ما این چنین توانستهایم چندین بیماری واگیردار و غیرواگیردار مهم را کنترل کنیم.
به گفتن دیگر، این مسئله مشخص می کند که به گمان زیادً افزایش طول عمر دوندگان و دیگر ورزشکاران حرفهای تماماً ناشی از سبک زندگی آنها نباشد. برای مثالً این امکان وجود دارد که این ورزشکاران ژنهای مطلوب بیشتری نسبت به عموم داشته باشند. در گروه ۲۰۰ نفره دوندگان برجسته، پژوهشگران ۲۰ زوج برادر و خواهر و چندین پدر و پسر یافتند.
دسته بندی مطالب