سه‌گانه‌ اسد؛ رقص کهکشان‌های مارپیچی در کیهان_اسپایدر

در عکس روز ناسا، سه کهکشان قشنگ را مشاهده می‌کنیم. این سه کهکشان قشنگ در حوالی اعتدال بهاری (اواخر اسفند – اغاز فروردین)، در آسمان شامگاهی ظاهر خواهد شد. این مجموعه کهکشانی که به سه‌گانه اسد (Leo Triplet) معروف است، در صورت فلکی اسد (شیر) جای دارد و شامل NGC 3628 (پایین چپ)، M66 (راست میانه) و M65 (بالا مرکز) می‌بشود. هر سه کهکشان از نوع مارپیچی می باشند اما به‌علت زاویه‌ متفاوت صفحاتشان نسبت به خط دید ما، ظاهری متفاوت دارند.

کهکشان‌های مارپیچی همانند راه شیری، از یک هسته‌ درخشان در مرکز، بازوهای مارپیچی پر از ستاره، گاز و غبار و هاله‌ای از ماده تاریک راه اندازی شده‌اند. این بازوها محل شکل‌گیری ستارگان تازه می باشند، به همین علت در تصاویر، قسمت‌هایی از آن‌ها به رنگ آبی روشن دیده می‌بشود. این کهکشان‌ها که در عکس روز ناسا مشاهده می‌کنید، عبارت‌اند از:

• NGC 3628 – کهکشان همبرگری

این کهکشان تقریباً از لبه دیده می‌بشود و به همین علت بازوهای مارپیچی آن اشکار نیستند. نوارهای غبار بین‌ستاره‌ای، صفحه‌ کهکشان را به دو تکه تقسیم کرده‌اند و نمایی همانند به یک همبرگر فضایی تشکیل کرده‌اند. علاوه‌براین، اثرات گرانشی کهکشان‌های همسایه علتشده که دیسک آن متورم و تاب‌خورده باشد و دنباله‌ای از مواد کشندی از آن بیرون بزند.

• M66 – کهکشانی با بازوهای کشیده

این کهکشان از زاویه‌ای دیده می‌بشود که ساختار مارپیچی آن به‌خوبی اشکار است. گرانش کهکشان‌های مجاور علتشده که بازوهای آن نامتقارن و کشیده شوند. درون این بازوها مناطق درخشان تعداد بسیاری از راه اندازی ستارگان تازه دیده می‌بشود.

• M65؛ یک کهکشان مارپیچی دیگر

این کهکشان نیز مارپیچی است اما برخلاف M66، کمتر تحت تأثیر نیروهای کشندی کهکشان‌های همسایه قرار گرفته و بازوهایش نسبتاً فشرده‌تر و متقارن‌تر می باشند.

تعامل های گرانشی کهکشان‌ها، یکی از با اهمیت ترین فرآیندها در تحول کیهانی است. تصاویر همانند این، به دانشمندان پشتیبانی می‌کنند برهم‌کنش‌های کهکشانی و تأثیر آن‌ها بر شکل‌گیری ستارگان را بهتر فهمیدن کنند. فاصله‌ این گروه از زمین نزدیک به ۳۰ میلیون سال نوری است. این عکس با یک تلسکوپ در قطر (Sawda Natheel) گرفته شده و بخشی از آسمان به وسعت بیشتر از ۵۰۰ هزار سال نوری را پوشش می‌دهد، معادل دو برابر اندازه‌ ماه کامل در آسمان.