۱۰ فیلم جنگی دیدنی در رابطه فرسایش و استیصال سربازان_اسپایدر

فیلم‌های جنگی می‌توانند ضدجنگ یا حتی مقداری طرفدار جنگ باشند و هم چنان سرگرم‌کننده به نظر برسند، یا حسی از شوق، اضطراب یا هیاهوی خاص جنگ را منتقل کنند. برای مثال، فیلم حرامزاده‌های لعنتی مشخص می کند که چه مقدار همه در جنگ صدمه‌پذیرند، اما در عین حال با بازنویسی تاریخ و صحنه‌های دلنشین خود، سرگرم‌کننده است. یا فیلم فرار بزرگ، که داستانی دلهره‌آور مبتنی بر رویدادهای واقعی را روایت می‌کند، اما در عین حال به روشای کلاسیک، زیاد شوق‌انگیز است. اما از آنجایی که جنگ می‌تواند کند و خسته‌کننده هم باشد، منطقی است که برخی فیلم‌های جنگی این چنین چیزی را به عکس بکشند؛ و فیلم‌های زیر دقیقاً همین کار را می‌کنند، بعضی اوقات در بخشی از فیلم و بعضی اوقات در همه زمان زمان آن.

فیلم‌هایی که درماندگی و استیصال در جنگ را به عکس می‌کشند

• ۱۰- The Human Condition II: Road to Eternity (۱۹۵۹)
• ۹- The Zone of Interest (۲۰۲۳)
• ۸- Apocalypse Now (۱۹۷۹)
• ۷- The Cranes Are Flying (۱۹۵۷)
• ۶- Warfare (۲۰۲۵)
• ۵- Lebanon (۲۰۰۹)
• ۴- Mister Roberts (۱۹۵۵)
• ۳- The Hill (۱۹۶۵)
• ۲- Das Boot (۱۹۸۱)
• ۱- Jarhead (۲۰۰۵)

۱۰- The Human Condition II: Road to Eternity (۱۹۵۹)

ویژگی برجسته سه‌گانه وضع بشر بزرگی و وسعت آن است؛ این سه گانه نزدیک به ۱۰ ساعت طول دارد و شامل سه قسمت می‌بشود که همه انها داستان مردی ژاپنی را جستوجو می‌کنند که از نظر اخلاقی با جنگ جهانی دوم ناموافق است. او در تکه اول از وجود فعال در این درگیربی دوری می‌کند، در تکه دوم دچار جنگ می‌بشود و در قسمت سوم، بعد از تسلیم رسمی ژاپن، برای بقا و برگشت به خانه می‌جنگد.

۱۰ فیلم جنگی در رابطه جنگ جهانی دوم از نگاه ژاپنی ها؛ از The Eternal Zero تا Yamato

در تکه دوم یعنی راهی به سوی جاودانگی، شخصیت مهم، کاجی، به شکلی ناخوشایندی به سربازی برده می‌بشود و زمان بسیاری را در یک اردوگاه آموزشی سخت‌گیرانه می‌گذراند. سپس هنگامی داخل میدان نبرد می‌بشود، جنگ به‌شدت وحشیانه، بی‌معنی بوده و به‌طور ناگهانی آخر می‌یابد. این قسمت از این سه گانه جنگی ژاپنی، زیاد تر بر روی فرآیند خسته‌کننده آماده شدن برای نبرد و تمرینات طاقت‌فرسا تمرکز دارد و سرانجام در آخر فیلم نشان می دهد که در عرض چند ثانیه همه چیز به جهنم تبدیل خواهد شد.

۹- The Zone of Interest (۲۰۲۳)

منطقه علاقه روایتی از بخشی زیاد وحشتناک از تاریخ جنگ جهانی دوم را، که زیاد تر در بعد‌عرصه اتفاق می‌افتد، به نمایش می‌گذارد. این فیلم فاصله بسیاری از یک فیلم جنگی سنتی دارد؛ برخی حتی امکان پذیر آن را فیلم جنگی ندانند، اما اردوگاه‌های کار اجباری بخشی از جنگ جهانی دوم بودند و برخی از شخصیت‌های این فیلم نظامی می باشند، بعد هم چنان واجد شرایط قرار گرفتن در دسته فیلم های جنگی است.

به هر حال، این فیلم چیزی از داخل اردوگاه آشویتس نشان نمی‌دهد، بلکه داستان درست در بیرون آن جریان دارد؛ فیلم درمورد خانواده‌ای است که عامدانه یا از روی عادت، وحشت‌های هولناک اطراف خود را نادیده می‌گیرند. در هر صورت، این اتفاقات زیاد تکان دهنده می باشند و این تقابل بین زندگی‌های نسبتاً معمولی و فجایع پنهانی که فاصله ای زیاد با اتفاقات عادی دارند، تماشای این فیلم را به توانایی‌ای تکان‌دهنده تبدیل می‌کند.

۸- Apocalypse Now (۱۹۷۹)

اینک آخرالزمان یکی از بهترین فیلم‌های همه دوران است (نه فقط یکی از بهترین فیلم های جنگی تاریخ سینما) که نیازی به معارفه چندانی ندارد. این فیلم، از نخستین فیلم‌هایی می بود که به جنگ ویتنام می پرداخت و هم چنان از برترین‌های این زیر ژانر جنگی محسوب می‌بشود. داستان درمورد مأموریتی شگفت برای از بین بردن یک سرهنگ کلاه سبز یاغی است که از فرامین مافوق هایش سرپیچی کرده و در دل جنگل نهان شده است.

گرچه در این فیلم صحنه‌های نبرد وجود داشته و سکانس های بزرگی از درگیری نظامی دیده می بشود، اما قسمت بسیاری از فیلم عمداً کند، مبهم، بدون مقصد و شفافیت و یقیناً سرشار از حس سردرگمی یا حتی کسالت است؛ که بازتابی از توانایی تعداد بسیاری از سربازان این جنگ است. این سفر که در ابتدا ساده و خطی به نظر می‌رسد، کم کم به سفری پیچیده و غیرخطی تبدیل می‌بشود. و اگر چه فیلم کوپولا اصلاً خسته کننده نیست، بخشی از ماجراجویی های شخصیت ها کسالت بار و گیج کننده به نظر می رسد که جستوجو کردن آن برای مخاطب چندان ساده نیست.

۷- The Cranes Are Flying (۱۹۵۷)

درناها پرواز می‌کنند یکی از بهترین فیلم‌های جنگی تاریخ سینماست، فیلمی نادر که زیاد تر بر توانایی افرادی تمرکز دارد که در خانه مانده‌اند تا بر سختی‌ها و سختی هایی که سربازان در میدان نبرد توانایی می کنند. داستان درمورد یک زن و مرد جوان است که جنگ آن‌ها را از هم جدا می‌کند؛ مرد باید به جبهه برود و زن باید زیر بمباران‌ها زنده بماند و دلواپس سلامت مردی باشد که دوستش دارد.

این داستان علتمی بشود که درناها پرواز می کنند به یک اندازه فیلمی جنگی و عاشقانه باشد اما تمرکش بر زندگی غیرنظامیان است که آن را به فیلمی جنگی با تصویری خسته کننده و استیصال آوز از زندگی و چیزهای دیگر تبدیل می کند، چیزهایی همانند عشق جوانی که به شکلی غیرمنتظره و دردناک متوقف می بشود و نگرانی و انتظار درمانده کننده برای کسب خبر خوب یا بد از میدان نبرد و معشوق. فیلم به‌شکلی تاثیرگذاری مشخص می کند که جنگ، زندگی عادی و عشق را متوقف می‌کند و جای آن را اضطراب و انتظار خسته‌کننده می‌گیرد. این فیلم نشان می دهد که جنگ تنها برای سربازان حاضر در میدان نبرد یک جهنم مجسم نیست و افرادی که در پشت جبهه های نبرد در ظاهر زندگی عادی شان را طی می کنند نیز به شکلی دیگر این جهنم را زیست خواهند کرد.

۶- Warfare (۲۰۲۵)

برخلاف جنگ داخلی که زیاد تر یک تریلر آرام سوز جنگی می بود، فیلم جنگاوری (به کارگردانی مشترک الکس گارلند و ری مندوزا) این چنین نیست. این فیلم زیاد تر یک فیلم جنگی واقعی است که با معیارهای یک فیلم جنگی همخوانی دارد چون به یک اتفاق تاریخی واقعی می پردازد و نه فکر یک جنگ داخلی دوم در ایالات متحده. بخشی از فیلم جنگاوری، پرتنش، ویرانگر و تکان دهنده است اما همه آن این چنین نیست.

به گفتن فیلمی که تقریباً در زمان واقعی روایت می‌بشود، در پرده اول داستان همه چیز زیاد عادی پیش می‌رود و نشان می دهد که برای شخصیت های مهم همه چیز همانند یک کسب و کار معمول است: او گفت‌وگوهای روزمره اندک، رفت و آمدهای معمول و هیچ نشانه‌ای از فاجعه قریب‌الوقوع وجود ندارد. اما فیلم برای زمان بسیاری در این حال و هوا باقی نمی ماند و خستگی سرباز بودند به زمان نیم ساعت یا زیاد تر در کانون دقت قرار می گیرد. همه این ها شرایط را برای قسمت سوم روایت آماده می کنند که زیاد تکان دهنده و سنگین است.

۵- Lebanon (۲۰۰۹)

می توانید فیلم لبنان را با فیلم جنگی شناخته شده تر خشم قیاس کرد، که آن هم روی توانایی مردانی تمرکز دارد که برای یک ماموریت انتخاب شده و در فضای تنگ یک تانک می جنگند. لبنان اما زمان های کمتری برای شخصیت های خود و یقیناً مخاطب فراهم می کند تا بتوانند تانک را ترک کنند، که حس درماندگی، گیجی، وحشت و خستگی را برای داشتن دید اندک و نداشتن آزادی، تشدید می کند.

این چنین، فیلم جنگی لبنان، فضای ناخوشایند شبیهی با فیلم جنگی والتز با بشیر دارد که در دوره ای شبیه روایت شده و همان جنگ همه عیار بین اسرائیل و لبنان را روایت می کند که در سال ۱۹۸۲ رقم خورد. اما فیلم لبنان که در سال ۲۰۰۹ ساخته شد برای تصویری که از زندگی به گفتن سرباز در یک تانک اراعه می دهد در این فهرست قرار گرفته است. هنگامی اتفاقات و لحظات ترسناک و گیج کننده نباشندُ قعطاً خسته کننده و همراه با استیصال می باشند و تماشای این چنین تصاویر هولناک و ناخوشایندی، حسی شبیه را به مخاطب منتقل می کند.

۴- Mister Roberts (۱۹۵۵)

آقای رابرتس درمورد یک توانایی کسالت بار و خسته کننده در زمان جنگ جهانی دوم است؛ اما خود فیلم به علت اعتدال خوب بین کمدی و درام و داشتن بازیگرانی چون هنری فوندا، جک لمون، جیمز کاگنی و ویلیام پاول، اصلاً خسته‌کننده نیست.

اما در رابطه شخصیت های فیلم! شخصیت ها خسته و درمانده اند و به شدت اضطراب دارند، می خواهند از این سکون راه شوند. آن ها در طول جنگ جهانی دوم در یک کشتی که عمدتاً ثابت مانده است، مستقر بوده و همه این شخصیت ها تلاش می‌کنند در برابر کسالتی طاقت بیاورند که زندگی در این کشتی ایستا برایشان رقم زده است. اما فیلم موفق می‌بشود کسالت را به شکلی سرگرم‌کننده به عکس بکشد، و باید اصرار کرد که اگر چه بامزه و خنده دار است اما آقای رابرتس لحظات جدی هم کم ندارد.

۳- The Hill (۱۹۶۵)

تپه یکی از فیلم‌های کم‌تر شناخته شده اما عالی شان کانری است. این فیلم از فیلم های با حال و هوای جنگ جهانی دوم است اما نه به شکلی که انتظارش را داشته باشید. در اینجا زیاد تر تمرکز روی سربازانی است که زندانی شده اند، همراه با افرادی که برای فراز از سربازی یا سرپیچی از دستورات مافوق هایشان محبوس بوده و اکنون یک سری کارهای وظیفی دشوار و طاقت فرسا را باید در زندان به گفتن تنبیه رفتارهای خلافشان انجام بدهند.

فیلم به شکلی مؤثر و تازه جنبه غیرانسانی جنگ و کسالت بی‌آخر آن را به عکس می‌کشد. اینجا خبری از شوق فیلم‌هایی همانند فرار بزرگ نیست؛ در این فیلم کمتر از زمان فرار سخن بگویید شده و زیاد تر تمرکز روی یک درام روانشناختی است و در این قسمت، روایت موثر و تکان دهنده ای را ناظر خواهید می بود.

۲- Das Boot (۱۹۸۱)

قایق یا کشتی با بازی های بی نقص، تنش بی‌رحمانه و واقع‌گرایی ازردهکننده‌ای یکی از بهترین فیلم های جنگی تاریخ سینماست و یکی از برترین فیلم‌های ضدجنگ. این فیلم حتی حاوی یک سری تراژدی زیاد آشکار و عریان و هرچند گهگاه صحنه‌هایی ترسناک از نبرد نیز هست، اما زیاد تر دوران روایت این فیلم طویل صرف به عکس کشیدن کسالت و خسته کننده بودن زندگی درون زیردریایی می‌بشود.

این فیلم با تشکیل فضای کلاستروفوبیک و حس بلاتکلیفی برای سربازانی که در اکثر زمان روایت فیلم در داخل زیردریایی می باشند، با وجود همه‌ی کندی و تکرار، کاملاً دیدنی باقی می‌ماند و همین ویژگی‌ها آن را به یک شاهکار ماندگار تبدیل کرده‌اند. این فیلم یکی از بهترین و واقع گرایانه ترین فیلم های جنگی تاریخ سینماست که تصویری زیاد تکان دهنده از نبردهای دریایی دوران جنگ جهانی دوم اراعه می دهد.

۱- Jarhead (۲۰۰۵)

در جارهد، واقع‌گرایی سخن اول را می‌زند؛ این فیلم دستکم گرفته شده بی‌پرده مشخص می کند که سرباز شدن لزوماً به معنی وجود در میدان نبرد و جنگیدن نیست و امکان پذیر زیاد تر از هر چیز، کسالت آور باشد. این فیلم فریاد می زند «آهای اگر برای جنگیدن به جنگ می روی، احتمالا هیچگاه زمان جنگیدن اشکار نکنی و به جای آن، از کسالت و درماندگی بمیری». این همه پیامی است که فیلم منتقل می کند.

در این فیلم خبری از زمان‌های قهرمانی، فداکاری یا افتخار نیست و این رئالیسم زیاد عریان و یقیناً ناخوشایند است. همزمان، جارهد به گفتن یک مطالعه روانشناختی شخصیت و به نوعی یک روایت هجوآمیز، زیاد رضایت قسمت و قوی است، به اختصاصی اگر از قبل بدانید که انتظار چه چیزی را باید داشته باشید. هر فردی که چیز همراستا با فیلم های مرسوم در ژانر جنگی می خواهد اما قطعاً از دیدن این فیلم سرخورده خواهد شد. اما افرادی که برداشت جدیدی از شعار «جنگ جهنم است» را دارند، قطعاً این شعار را به کررات در این فیلم دیده و در خستگی و کسالت شخصیت های آن توانایی خواهند کرد.