زمان مصرف این وعده غذایی بر طول عمر تاثییر میگذارد_اسپایدر

[ad_1]
نوشته و ویرایش شده توسط تیم اسپایدر
کد خبر: ۲۸۶۱۸۲
تاریخ انتشار کردن: دوشنبه ۱۷ شهریور ۱۴۰۴ – ۲۳:۰۰
به نقل از بهداشت نیوز به لطف یکی از موفقترین کمپینهای بازاریابی قرن بیست و یکم و این چنین تحول نیروی کار بعد از جنگ، نسلها با شنیدن این جمله بزرگ شدهاند که «صبحانه با اهمیت ترین وعده غذایی روز است» و در حالی که دادههای مربوط به این نوشته تا این مدت قطعی نیست، تعداد بسیاری از تحقیقات تا بحال بر روی کودکان یا بزرگسالان جوانتر متمرکز بودهاند.
به نقل از نیواطلس، در یک مطالعه تازه، محققان دانشگاه ماساچوست جنرال بریگام دقت خود را به بزرگسالان مسن در سنین میانسالی و بعد از آن معطوف کردند تا بهتر فهمیدن کنند که آیا برنامههای غذایی با مشکلات سلامتی مرتبط با سن مرتبط می باشند یا خیر. این گروه جمعیتی تا حد بسیاری در بازدیدهای مربوط به علم تغذیه، نادیده گرفته شدهاند.
دکتر حسن دشتی، نویسنده مهم این مقاله و متخصص تغذیه و زیستشناس در بیمارستان عمومی ماساچوست، میگوید: تا بحال، ما فهمیدن محدودی در رابطه چگونگی تحول زمانبندی قولهای غذایی در سنین بالاتر و ربط این تحول با سلامت کلی و طول عمر داشتیم.
محققان دادهها از جمله اسبق خونی، ۲۹۴۵ بزرگسال ساکن در جامعه در سنین ۴۲ تا ۹۴ سال را بازدید کردند که هر کدام تا پنج برسی در رابطه زمانبندی قولهای غذایی و سلامت بین سالهای ۱۹۸۳ تا ۲۰۱۷ داشتند. این برسیها اطلاعات دقیقی در رابطه هر فرد، از جمله حالت سلامت، حرکتهای سبک زندگی، وزن، کیفیت خواب و زمان صرف شده برای تهیه قولهای غذایی جمعآوری کرد.
آنچه آنها دریافتند این می بود که به دلایل بسیاری از ناتوانی جسمی گرفته تا بهداشت دهان و دندان، بزرگسالان مسنتر عموما دیرتر صبحانه میخوردند، در طول روز دیرتر غذا میخوردند و در کل، زمان کمتری برای غذا خوردن صرف میکنند.
محققان خاطرنشان کردند: دیر صبحانه خوردن با بیماریهای جسمی و روانی زیاد تر، بیماریهای چندگانه و افزایش خطر مرگ و میر مرتبط است. این یافتهها مشخص می کند که تحول در زمان قولهای غذایی امکان پذیر منعکسکننده فرآیندهای اساسی سلامت و پیری در افراد مسنتر باشد.
محققان از طریق مدلسازی پیچیدهای که در مقاله نیچر به تفصیل شرح داده شده است، دریافتند که دیر خوردن صبحانه با افزایش خطر مرگ در طول برسیهای مرتبط بوده است. افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد ویژگیهای مرتبط با «شببیداری» بودند، تمایل به خوردن قولهای غذایی در زمانهای دیرتر نیز داشتند و از نظر آماری، هیچ مشکل سلامتی قابل توجهی با تغییرات در زمان صرف ناهار و شام مرتبط نبوده است.
این یافتهها ارتباطی بین صرف دیرهنگام صبحانه و افزایش خطر مرگ برقرار میکنند که میتواند به گفتن یک نشانگر سلامت در بزرگسالان مسن برای مداخله و درمان زودهنگام عمل کند.
دشتی میگوید: تحقیقات ما مشخص می کند که تغییرات در زمان غذا خوردن سالمندان، به اختصاصی زمان صرف صبحانه میتواند به گفتن یک نشانگر قابل کنترل آسان از حالت کلی سلامت آنها باشد. بیماران و پزشکان میتوانند از تغییرات در برنامه غذایی به گفتن یک علامت هشدار اولیه برای بازدید مشکلات اساسی سلامت جسمی و روانی منفعت گیری کنند.
او افزود: این چنین، تشویق سالمندان به داشتن برنامههای غذایی منظم میتواند بخشی از استراتژیهای گستردهتر برای ترقی پیری سالم و طول عمر باشد.
همانند هر مطالعهای از این نوع، محدودیتهای بسیاری وجود دارد. محققان به تنوع روزانه، حذف قولهای غذایی یا بین قولها در طول روز نگاه نکردند و این چنین بر آنچه در طول صبحانه، ناهار و شام مصرف میشد، تمرکز نکردند. در حالی که مدلهای این مطالعه چندین عامل مخدوشکننده به گفتن مثال سیگار کشیدن را در نظر گرفته بودند، نشانگرهای فرد دیگر همانند فعالیت بدنی را در نظر نگرفتند و تعداد بسیاری از دادههای مربوط به زمان صرف غذا به نقل ازهای شخصی متکی بودند که با عدم دقتهای خاص خود همراه است.
منبع: ایسنا
دسته بندی مطالب
[ad_2]




